Kampania Pomoc dla studentów

Agnieszka Gronostaj, Policjantka, mama, zginęła jadąc na interwencję, 1976-2004

Mama Rafała zdążyła kupić drugie śniadanie w sklepie niedaleko komendy, potem dostała wezwanie do awantury domowej. Policjantka nigdy nie dojechała na miejsce. W samochód na sygnale, którym jechała, uderzył inny pojazd.

Agnieszka Gronostaj ukończyła liceum medyczne, ale nie mogła znaleźć pracy. Chcąc pomagać ludziom, zdecydowała się na służbę w policji. 5 lat pracowała w prewencji. Często mówiła: Idę na służbę, mogę nie wrócić”. Wracając z pracy zawsze przywoziła drobne prezenty dla swojego synka – jakby przeczuwała, że mają mało czasu. Agnieszka zgodziła się na przekazanie organów po śmierci, więc możliwe, że dziś gdzieś bije jeszcze jej serce.

Tomasz Mazur, Policjant, tata, zginął jadąc na interwencję, 1967 - 2001

Daria prawie nie pamięta taty, ale dobrze pamięta wszystkie ważne wydarzenia w jej życiu, na których go brakowało. Do dziś coś w środku krzyczy z żalu. Tomasz Mazur pracował w wydziale kryminalnej. Tej nieszczęśliwej nocy wracał już do domu, w drodze został wezwany na interwencję – nie dojechał ani tam , ani do swoich dzieci. Zginął tragicznie w wypadku.

Tadeusz Świerkot, Policjant, tata, zginął podczas interwencji, 1970 - 2002

To miał być szybki łyk kawy w czasie nocnej służby. Do małej kawiarenki internetowej w Czechowicach-Dziedzicach wtargnęli bandyci i zaczęli grozić właścicielowi bronią. Policjant Tadeusz Świerkot stanął w jego obronie. Padły strzały, zginął na miejscu. Ośmioletnia Bogna nie doczekała się powrotu taty z pracy do domu.

Małgorzata Kowalczyk, Pracownik Sojalny, mama, zginęła brutalnie podpalona, 1973-2014

Nie tylko z zawodowego obowiązku, także z dobrego serca pomagała potrzebującym. Jak mówią jej synowie – była złotym człowiekiem. Wczesnym popołudniem do urzędu wszedł starszy mężczyzna. Mieszkał niedaleko, wszyscy go znali z widzenia. Owszem, bywał niegrzeczny, nawet agresywny, ale przecież nikt nie mógł przewidzieć tej niewyobrażalnej tragedii. Nagle oblał benzyną kobiety przy biurkach, podpalił i zbiegł. Wybuchł pożar. Z bohaterską pomocą ruszył pacjent z pobliskiej przychodni. Udało mu się wyrwać Małgosię z płomieni, ale była cała poparzona. Kilka dni później zmarła. Żegnając Małgosię podczas pogrzebu wójt Makowa powiedział: „Małgosia była jak żołnierz.Na pierwszej linii w służbie dla drugiego człowieka. I w tej służbie oddała życie”.